بررسی میزان کاهش سرعت باد و رسوبات بادی توسط یک بادشکن چند ردیفه در سه رخداد طوفان گردوغبار
محسن رضائی ترشیزی، عباس میری
منبع : نشریه مهندسی اکوسیستم بیابان؛ دوره
۹، شماره ۲۹ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
تشدید فرسایش بادی از پیامدهای خشکسالی و بیابازایی در منطقه سیستان است و یافتن راهکار مناسب جهت کاهش این پدیده ضروریست. استفاده از گیاهان بومی منطقه در غالب بادشکن می تواند موثرترین راهکار باشد. بنابراین در این تحقیق میزان کاهش سرعت باد و رسوبات بادی توسط یک بادشکن که از درختان گز در ۱۴ ردیف تشکیل شده است در منطقه نیاتک زابل بررسی گردید. بدین منظور سرعت باد و رسوبات بادی در ۷ ارتفاع از نزدیک سطح زمین تا تقریبا دو برابر ارتفاع بادشکن اندازه گیری گردید و مشاهده شد که سرعت باد و رسوبات بادی در داخل بادشکن ( ۲۵۶ = x متری) در تمام ارتفاعات کاهش قابل ملاحظه ای نشان می دهد. در بالادست ( ۱۰۰- = x متری) و پایین دست ( ۴۴۸ = x متری) بادشکن انحراف معیار رسوبات در ارتفاعات مورد بررسی از هم فاصله داشته ولی داخل بادشکن ( ۲۵۶ = x متری) به هم نزدیک شده است. کاهش بیش از ۳۰ درصدی سرعت باد و بیش از ۵۰ درصد رسوبات بادی در ارتفاعات مورد بررسی توسط بادشکن نشان می دهد که بادشکن از کارایی مناسبی در کنترل فرسایش بادی برخوردار می باشد.