مفهوم بیابان، بیابان زایی و بیابان زدایی

بیابان :

هرچند هنوز نخبگان این حوزه در رسیدن به بازنمودی دقیق و مورد توافق همه ی گرایش هـای علمی مرتبط با بیابان، به اجماع نرسیدهاند، اما از جمع بست دیدگاه های مختلف می توان به این نتیجـه رسید: 

«بیابان به مناطق رو به اضمحلالی اطلاق می شود که یا استعداد رویشی خود را کـاملاً  از دسـت داده اند و یا دامنه ی آسیب پذیری حیات گیاهی و جانوری در آن بالا باشد.»

به سخنی دیگر، آنچـه کـه در همه ی اقسام بیابان ها، در هر زیست اقلیم سرد یا گرمی و با هر فاصله و ارتفـاعی از دریـا بـه عنـوان صفت بارز و مشترک دیده می شود، دشواری رویش گیاهی و نقصان کمی تنوع زیستی است.

بیابان زایی :

به معنای تخریب سرزمین در مناطق خشک، نیمه خشک و خشـک نیمـه مرطـوب تحـت تـأثیر عوامل مختلف از جمله تغییرات آب و هوایی و فعالیت های انسانی است.

بیابان زدایی (مقابله با بیابان زایی) :

مجموع فعالیت هایی است کـه بخشـی از برنامـه توسـعه جـامع سـرزمین در منـاطق خشـک ، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب در راستای توسعه پایدار محسوب و هدف آن جلـوگیری یـا کـاهش تخریب سرزمین، احیاء زمین های تخریب شده و احیاء اراضی بیابانی شده است.